„ … Bo wolność to wśród mądrych ludzi żyć
Widzieć dobroć w oczach ich i szczęście …
Pamięć o tych, którzy podarowali nam wolną Polskę
Dzień 11 listopada, jak każdego roku zebrał nas o godzinie 12 w południe, podobnie jak Polaków w całym kraju, pod pomnikiem aby odśpiewać Mazurka Dąbrowskiego. Następnie msza św. w kościele parafialnym za poległych o wolność, przemarsz pod pomnik, złożenie wieńców, zapalenie zniczy. Bezpośrednio po tym, zgromadzeni mieszkańcy udali się do ośrodka kultury na koncert patriotyczny aby ponownie uczcić pamięć o tych, którzy odeszli, aby Polska odzyskała niepodległość. O tych, którzy w obcych armiach i z ogromną wiarą walczyli, bardzo często oddając własne życie. O tych znanych i nieznanych ale jakże niezłomnych, o tęsknocie, trudzie walk i nadziei był ten piękny koncert. Wspaniale opracowana narracja koncertu przybliżała nam krótkie historie wykonywanych utworów.
O jednym z takich bohaterów, Leopoldzie Lisie-Kuli śpiewał acapella Pan Władysław Baj. Poznał tę pieśń w 1948 roku podczas zjazdu szkół zawodowych w Sulęcinie w województwie lubuskim. Leopold Lis-Kula ruszył na wojnę mając zaledwie 17 lat. Zginął jako 22 -letni major Wojska Polskiego, poległ 6 marca 1919 roku na Wołyniu w walce z Ukraińcami o miasteczko Torczyn. Odznaczony orderem Virtuti Militari, awansowany pośmiertnie do stopnia pułkownika. Szacunek dla wykonawcy tej pieśni za odwagę sceniczną i piękny głos.
„Zespół na obcasach” wzruszająco i z nostalgią wyśpiewał Karpacką Brygadę – przepiękną pieśń wojskową z okresu II Wojny Światowej dobitnie obrazującą tułaczy szlak polskiego żołnierza, który wiódł „od śniegów Narviku w libijski piach”. Z tęsknotą, wzruszeniem i marzeniem o odrodzeniu się Ojczyzny śpiewali ją nasi żołnierze na wszystkich frontach II wojny światowej. Po rozbiciu polskich oddziałów we Francji to jedyna polska jednostka wojsk lądowych czynnie uczestnicząca w operacjach Aliantów. Informacje o walkach Strzelców Karpackich przedostawały się do kraju i dawały milionom Polaków cierpiących pod dwiema okupacjami nadzieję, że „jeszcze nie zginęła”.
„Warszawskie dzieci” – tę sztandarową piosenkę powstańców warszawskich wykonał Zespół „Pięcionutka”- odpowiednio wystylizowane stroje, powaga na młodych twarzach i marszowy krok zrobił na widzach niesamowite wrażenie.
Dawid Socha przy własnym akompaniamencie zaśpiewał Modlitwę obozową. Ujmując nas swoim ciepłym głosem wyśpiewał prośbę żołnierzy Września 39, skierowaną do Boga by pozwolił wrócić im do wolnej Polski i wymierzył sprawiedliwość tym, którzy zajęli nasz kraj. Natomiast jedną z najstarszych pieśni wojskowych z czasów I wojny światowej „O mój rozmarynie” wykonała we współczesnej aranżacji Agnieszka Śliwa. „Bo warto jest wciąż wierzyć, by nie legł w gruzach nasz piękny świat” – tak śpiewała Magdalena Pietrycha. Piosenka promowała film pt. „Zerwany kłos”, traktujący o Błogosławionej Karolinie Kózkównie, która do końca walczyła o godność i czystość, aż do śmierci. Trafna interpretacja utworu przez tak młodą solistę niejednemu wycisnęła łzy z oczu. Warto jest wracać do tej piosenki i uważnie wsłuchać się w jej tekst.
Pieśń wojskowa Deszcz, jesienny deszcz została napisana w roku 1943. Melodia pieśni wzorowana była na motywach opery Poławiacze Pereł autorstwa Georges’a Bizeta. Bardzo szybko zyskała zasłużoną popularność wśród młodzieży warszawskiej zrzeszonej w Szarych Szeregach, a zawdzięcza ją przede wszystkim tekstowi, odwołującemu się do typowo harcerskiego motywu leśnej wędrówki, służby i walki. Serca młodych zdobył sobie też odwołaniem się do nastoletniej miłości – główny bohater w trakcie marszu wspomina wszak swoją dziewczynę i marzy o tym, żeby do niej powrócić. Dla nas wykonał ją duet: Karolina Rozlazły i Bartosz Zagaja. Pełen zadumy i tęsknoty piękny śpiew wykonawców wprowadził nas w nastrój smutku ale i nadziei.
Winniśmy pamiętać słowa Jana Pawła II, że wolność nie jest nam dana raz na zawsze, należy jej bronić, być czujnym aby jej nie stracić. „Wolność – to ta najjaśniejsza z gwiazd, promyk słońca w gęsty las, nadzieja” – tak wybrzmiały słowa jednej z piosenek Marka Grechuty w wykonaniu Chóru Męskiego. Słowa te są jak najbardziej aktualne dzisiaj, kiedy odczuwamy zagrożenie ze wschodu, w dobie konfliktu zbrojnego na Ukrainie. Rzeczywistość ostatnich miesięcy w bardzo gwałtowny sposób uświadomiła nam, jak cennym jest żyć w wolnym, suwerennym i niepodległym kraju. Uczestnicząc w takich uroczystościach wsłuchujemy się nie tylko w muzykę ale przede wszystkim w słowa utworów, bo one pokazują nam ten tułaczy szlak, tę drogę, którą musieli pokonać żołnierze aby ziściły się marzenia Polaków o wolnej Ojczyźnie. Na pewno pomogła naszym myślom i refleksjom przepiękna, jakże wymowna dekoracja sceny – drzewo oświetlone biało-czerwonymi barwami z konarami poszarpanymi przez wroga, ale jakże mocno korzeniami wrośnięte w polską ziemię, by żaden wicher wojenny go nie powalił. Taka jest właśnie Polska.
Wartością dodaną i niezaprzeczalnie ważną jest polityka kulturalna, jaka prowadzona jest przez dyrekcję instytucji kultury w Kuryłówce. Mam na myśli zaangażowanie aktorów sceny z różnych grup wiekowych, począwszy od dzieci, młodzież po osoby dorosłe. Jest to wartość, którą nie łatwo jest osiągnąć, a jeszcze trudniej utrzymać, a w Kuryłówce to się udaje. Brawo, szacunek dla Waszych działań.
uczestniczka
Program koncertu:
- Rapsod o Lisie Kuli – Władysław Baj
- Wolność – Chór męski
- 3. Warszawskie dzieci – Zespół Pięcionutka
- Marsz Pierwszego Korpusu – Zespół na obcasach
- Dziewczyna z granatem – Kwartet Pięcionutka
- Modlitwa obozowa – Dawid Socha
- Karpacka Brygada – Zespół na obcasach
- Warto jest wierzyć – Magdalena Pietrycha
- Ojczyzna – Chór męski
- Leguny w niebie – Zespół Pięcionutka
- O mój rozmarynie – Agnieszka Śliwa
- Już nam raz zabrali Wilno – Chór męski
- Deszcz jesienny deszcz – Karolina Rozlazły i Bartosz Zagaja
- 14. Wizja Szyldwacha, Sanitariuszka Małgorzatka – Chór męski i zespół na Obcasach
